Do budowania życia nie jakby Bóg nie istniał, lecz w Nim i z Nim, ponieważ jest On źródłem prawdziwego życia - zachęcał Benedykt XVI podczas dzisiejszej modlitwy Anioł Pański w Watykanie.

„Pokusa usunięcia Boga, zrobienia porządku o własnych siłach w sobie i w świecie, licząc jedynie na własne możliwości, jest ciągle obecna w historii człowieka" - powiedział Ojciec Święty. Papież przypomniał, że „okres Wielkiego Postu to właściwy czas, aby odnowić i umocnić naszą relację z Bogiem". Poprosił o modlitwę w intencji rozpoczynających się dzisiaj wieczorem tygodniowych rekolekcji, w których weźmie udział wraz ze współpracownikami z Kurii Rzymskiej.

Publikujemy tekst papieskiego przemówienia:

Drodzy bracia i siostry!

W tą pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, spotykamy Jezusa, który po otrzymaniu chrztu w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela (por. Mk 1,9), poddany jest kuszeniu na pustyni (por. Mk 1,12-13). Narracja św. Marka jest zwięzła, pozbawiona szczegółów, jakie znajdujemy w dwóch innych ewangeliach - Mateusza i Łukasza. Pustynia, o której mowa ma różne znaczenia. Może wskazywać stan opuszczenia i samotności, „miejsce” słabości człowieka, gdzie nie ma wsparcia i pewności, gdzie pokusa staje się silniejsza. Ale może ona wskazywać miejsce schronienia i azylu, jak miało to miejsce w przypadku ludu Izraela, który uciekł z niewoli egipskiej, miejsce gdzie można doświadczyć w sposób szczególny obecności Boga. Jezus „Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana” (Mk 1,13). Św. Leon Wielki komentuje, że „Pan chciał znosić atak kusiciela, aby nas obronić swoją pomocą i pouczyć nas swoim przykładem” (Tractatus XXXIX,3 De ieiunio quadragesimae: CCL 138/A, Turnholti 1973, 214-215).

Czego może nas nauczyć to wydarzenie? Jak czytamy w książce o Naśladowaniu Chrystusa, „Człowiek nie może być bezpieczny od pokus, dopóki żyje... tylko cierpliwością i pokorą możemy okazać się silniejsi od tych naszych wrogów” (Liber I, c. XIII, Città del Vaticano 1982, 37), cierpliwości i pokory naśladowania każdego dnia Pana, ucząc się budowania naszego życia, nie - poza Nim, albo tak, jakby On nie istniał, ale w Nim i z Nim, ponieważ jest On źródłem prawdziwego życia. Pokusa usunięcia Boga, zrobienia porządku o własnych siłach w sobie i w świecie, licząc jedynie na własne możliwości, jest ciągle obecna w historii człowieka.

Jezus głosi, że: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże” (Mk 1,15), zapowiada, że w Nim dokonuje się coś nowego: Bóg zwraca się do człowieka w sposób nieoczekiwany, z wyjątkową konkretną bliskością, pełną miłości; Bóg przyjmuje ludzkie ciało i wchodzi w świat ludzi, aby wziąć na siebie grzech, aby zwyciężyć zło i przyprowadzić człowieka do świata Bożego. Jednak tej zapowiedzi towarzyszy prośba, aby odpowiadać na tak wielki dar. Jezus rzeczywiście dodaje: „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Jest to zaproszenie, by mieć wiarę w Boga i przekształcać każdego dnia nasze życie zgodnie z Jego wolą, kierując wszystkie nasze działania i myśli ku dobru. Okres Wielkiego Postu to właściwy czas, aby odnowić i umocnić naszą relację z Bogiem przez codzienną modlitwę, akty pokutne, dzieła miłości braterskiej.

Prośmy żarliwie Maryję, aby swoją ochroną towarzyszyła naszej drodze wielkopostnej i dopomogła wyryć w naszych sercach i w naszym życiu słowa Jezusa Chrystusa, aby nas do Niego nawrócić. Polecam również waszym modlitwom tydzień rekolekcji, który rozpocznę dziś wieczorem wraz z moimi współpracownikami z Kurii Rzymskiej.

KAI