Wczoraj, 16 lipca Ojciec Święty mianował dwóch kapłanów, ks. Grzegorza Rysia, rektora seminarium duchownego i o. Damiana Muskusa OFM, kustosza sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, nowymi biskupami pomocniczymi archidiecezji krakowskiej. Z tej okazji kard. Stanisław Dziwisz wystosował do swoich diecezjan specjalny komunikat, w którym wyraża wdzięczność Papieżowi za tę decyzję i uzasadnia ją potrzebami duszpasterskimi. Można go przeczytać...

klikając tutaj.

Kardynał poinformował także, że konsekracja nowo mianowanych biskupów przewidziana jest na 28 września, w uroczystość patrona Katedry Wawelskiej – Św. Wacława, Męczennika.

Aktualnie w naszym kraju jest 130 biskupów. Biskup (greckie episkopos, łacińskie episkopus), to członek hiearchii kościelnej zarządzający diecezją lub będący najbliższym współpracownikiem i pomocnikiem zarządzającego. Biskup zarządzajacy diecezją nosi godność biskupa ordynariusza, wspomagający - biskupa pomocniczego lub sufragana, jeśli diecezja podlega bezpośrednio metropolicie. Biskup diecezji tytularnej, tj, takiej, nad którą - najczęściej z przyczyn historycznych - nie można faktycznie sprawować jurysdykcji, zwany jest biskupem tytularnym, a gdy zostaje przydzielony do pomocy biskupowi ordynariuszowi z prawem następstwa - biskupem koadiutorem.

Biskupi zarządzający archidiecezjami (zwłaszcza metropolici) noszą godność arcybiskupów. Urząd biskupa ukształtował się w II-III w., jego tradycje sięgają jednak czasów apostołów i tych spośród ich uczniów, których ustanawiali oni swymi pełnomocnikami lub następcami. W okresie poapostolskim biskupów powoływali duchowni i świeccy członkowie danej gminy, przy aprobacie biskupów Kościołów sąsiednich, a później - metropolity (niekiedy wysuwał on 3 kandydatów do urzędu).

Od IV w. coraz poważniejszy wpływ na wybór biskupa mieli panujący oraz papieże. Uchwały Soboru Laterańskiego I i II (1123, 1139) wyłączyły z grona wyborców duchownych spoza kapituły katedralnej oraz osoby świeckie, przy czym władcy mogli zgłosić sprzeciw, jeśli wybrana osoba budziła ich zastrzeżenia.
Pod koniec XIII i na początku XIV w. papieże coraz częściej zastrzegali sobie wyłączność w powoływaniu biskupów. Zawierane od XV w. konkordaty przywracały w wielu wypadkach prawo nominowania biskupów władcom świeckim, z czasem jednak uległo ono na powrót ograniczeniu i likwidacji na rzecz wyświęcenia przez papieża na mocy wyłącznej decyzji tego ostatniego. Zasada owa obowiązuje do dziś w Kościele Katolickim (episkopaty poszczególnych krajów mają prawo rekomendacji kandydatów), gdzie biskup jest najwyższym stopniem święceń kapłańskich.

ks. Grzegorz Ryś

o. Damian Andrzej Muskus